یه روز بد

صبح که از خواب پاشدم و رفتم به ناسی غذا بدم یه کم خورد و بعدم جلو چشام یهو بال بال زد و جون داد

هنوز منظره جون دادنش جلو چشامه و صدای جیغهایی که زدم تو گوشام

دلم داره میترکه از غصش .خودمو مقصر میدونم . هرکاری میکنم بهش فکر نکنم نمیشه

تو باغچه چالش کردم و خنده داره که واسش فاتحه خوندم و طلبه بخشش ازش . .

عکسم گرفتم ازش ولی نمیتونم بذارمش

منو ببخش ناسی جونم

.

.

خاطره ها هر چه شیرین تر باشد

                بعدها از تلخی گلو را می سوزاند